Wednesday, March 23, 2005

ปัณณ์เป็นหวัดครั้งแรก

วันนี้ปัณณ์มีน้ำมูกไหลเป็นครั้งแรก
มีอาการซึมๆไปบ้าง แต่ก็ยังมีบางช่วงที่อารมณ์ดี
หัวเราะคิกคักได้ แถมวันนี้ยังมีพี่ปั้มกับพี่ปื้มมาเล่นด้วยอีก

ช่วงนี้หมกมุ่นกับวิธีการเลี้ยงเด็ก

แถวบ้านมีเด็กอยู่คนหนึ่ง
เป็นเด็กที่ active มาก ไม่อยู่นิ่ง ต้องเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา
เป็นตัวของตัวเองมาก ไม่ค่อยเข้าร่วมการเล่นของผู้อื่น
เห็นแล้วเกิดความรู้สึกหมกมุ่น อยากรู้ว่าถ้าน้องปัณณ์เป็นแบบเดียวกันนี้
แล้วเราจะทำอย่างไร
ยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนตอนนี้
พยายามอ่านหนังสือต่างๆเพื่อให้ได้ภาพรวมมากขึ้น
(สิ่งที่ยากสำหรับการเลี้ยงเด็กก็คือมันไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว)

Monday, March 21, 2005

ลงสระครั้งแรก

วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่พาน้องปัณณ์ไปว่ายน้ำมาครับ
ไปกันตอนเกือบเที่ยง คนจะได้น้อยๆ
ไปถึงก็สมัครสมาชิก ว่ายครั้งหนึ่งก็ 5 บาท
จากนั้นก็เปลี่ยนชุดให้ปัณณ์ กางเกงสีเหลืองอ๋อยที่ซื้อตั้งแต่ 2 เดือนที่แล้ว
เจ้าหนูเรากางเกงว่ายน้ำหลวมโครกเลย
เริ่มจากการนั่งแช่ขาริมสระ
ปัณณ์มีสีหน้าปกติ คุณพ่อเริ่มได้ใจ
จับน้องปัณณ์ลงน้ำทั้งตัว
จับคว่า จับหงาย รู้สึกว่าท่าคว่าจะกลัวน้อยสุด
ส่วนท่าหงายยังทำไม่ได้ (อยู่ในอ่างอาบน้ำหล่ะทำได้)
สักพักก็มีไอ้เด็กเวรมากระโดดลงน้ำดังตูมข้างๆปัณณ์
เท่านั้นแหล่ะ หนูปัณณ์เราก็ร้องให้โฮ
ก็เลยจบหลักสูตรวันแรกเพียงเท่านี้

Thursday, March 17, 2005

เกิดเหตุภัยธรรมชาติ

เช้าวันนี้ประมาณ 9 นาฬิกา
ได้เกิดเหตุภัยธรรมชาติขึ้น
ขณะที่ ดช.ปัณณ์ กำลังอาบน้ำอยู่นั้น
ได้มี "ก้อนทอง" ผุดขึ้นมาจากนั้น
ขนาดยาวประมาณ 13.5 cm.
หน่วยกู้ภัยจึงรีบนำตัวเด็กชายปัณณ์ขึ้นจากน้ำ
พร้อมทั้งเร่งทำความสะอาดอ่างน้ำอย่างเร่งด่วน
หลังจากเกิดเหตุพบว่าเด็กชายปัีณณ์มีอาการ shock
ไม่ยอมพูดจา
นักจิตวิทยาชี้ชัด เหตุการณ์นี้ไม่ส่งผลระยะยาว
ต่อสภาพจิตใจเด็ก

แหล่งข่าวยังกล่าวอีกว่า
ก่อนเกิดเหตุเพียงเล็กน้อย ได้มีเสียงเบ่งอึดังขึ้นก่อน 1 ที

Monday, March 14, 2005

น้องปัณณ์จับขวดนมได้แล้วครับ

วันนี้เป็นวันแรกที่ปัณณ์สามารถใช้มือ
จับขวดนมกินเองได้แล้วครับ แม้จะยังบังคับนิ้วได้ไม่ดี
แต่ก็ใช้กำปั้นประกบขวดนมกินเองได้

แถมวันนี้ยังพบเพื่อนใหม่อีกคน
เป็นเด็กญีปุ่นชื่อ "ริกุ" อายุ 2 เดือน
ตัวนิดเดียว หน้าตาน่ารักมาก

Tuesday, March 08, 2005

น้องพลอยมาเยี่ยม

เมื่อวานนี้ อาสุเพชร อาเก็ต แล้วก็น้องพลอย
แวะมาเยี่ยมน้องปัณณ์ถึงบ้าน
โดยมีคุณแม่ลางานกลับมาร่วมวงด้วยอีกคน
น้องพลอยตอนนี้ไว้ผมยาวแล้ว
เปลี่ยนจากสาวเก๋ เป็น สาวหวาน
คุณพ่อหลงไหลในความน่ารักของน้องพลอย
ถึงกับลืมเล่นกับน้องปัณณ์เลย
ส่วนนายปัณณ์ของเรา ประพฤติตัวได้ดีมาก
ไม่งอแง
เสียอย่างเดียวคือไม่ได้ฉี่รดอาเพชร

ส่วนคุณแม่เปิ้ล ก็ได้รัับคำชมว่า "มีลูกอีกคนแล้วเหรอ"
ตกเย็นคุณแม่ก็เลย sit-up เสีย 100 ที

Saturday, March 05, 2005

อุบัติเหตุครั้งแรกของปัณณ์

ในที่สุดน้องปัณณ์ก็ตกเตียงแล้วครับ
ฝีมือคุณพ่อเอง จ๋อยไปเลย
เรื่องมีอยู่ว่า คุณพ่อเล่นกับน้องปัณณ์บนเตียง
เล่นไปสักพัก คุณพ่อก็หันไป check เครื่องคอมพิวเตอร์
สักพักก็ได้ยินเสียง "ปุ" เสียงหนักแน่นมาก
ตกใจหันไป เห็นปัณณ์กำลังหัวทิ่มอยู่พอดี
โชคดีที่ตกลง step พอดี เลยไม่สูงมากนัก
แค่ 1 ฟุต
อุ้มขึ้นมา ปรากฎว่าหน้าปัณณ์แตงไปแถบหนึ่ง
โดยเฉพาะส่วนคิ้ว
สภาพเหมือนนักมวยที่พึ่งลงจากเวที

เข็ดแล้วครับ ไม่ประมาทอีกแล้ว

Wednesday, March 02, 2005

กลางคืนที่แสนง่วง

เมือคืนคุณพ่อรับหน้าที่ดูแลน้องปัณณ์ ให้คุณแม่ได้พักบ้าง
(4 เดือนมานี่ ครั้งนี้เป็นครั้งแรก)

ปัณณ์ตื่นครั้งแรกตอนตี 1.45 คุณพ่อยึดตำราเป็นหลัก
เด็ก 4 เดือนจะไม่ค่อยกินมื้อดึกแล้ว
เลยแค่อุ้มลูกขึ้นมาอุ้ม สักพักน้องปัณณ์ก็หลับต่อ
นึกในใจ นี่ถ้าเป็นแม่นายปัณณ์ แม่ต้องเอานมยัดปากลูกแน่ๆเลย
เสร็จแล้วก็หลับไปด้วยความภูมิใจ

นอกไปได้อีกตื่น ได้ยินเสียงลูกร้อง
ยื่นมือไปตบก้นลูก แต่คลำหาก้นไม่เจอ
ได้ความว่าพี่แกพลิกหงายไปซะแล้ว
(ปกติน้องปัณณ์ยังพลิกหงายไม่ได้)
ตบเท่าไรก็ไม่หยุดร้อง
ก็เลยยกมาอุ้ม กะว่าจะใช้มุขเดิม อุ้มจนหลับ
แต่คราวนี้ปัณณ์ไม่ยอมหยุด
ดูเวลา อ้าวตีหนึ่ง 45 เหมือนเดิม นาฬิกาตายพอดี
สุดท้ายก็ไปชงนมมาให้กิน
คุณพ่อมือหนึ่งถือไฟฉาย มือหนึ่งถือขวดนม
(ใช้ไฟฉายเพราะไม่อยากเปิดไฟ)
พอผสมนมเสร็จแทนที่จะเขย่าขวดนม
ดันไปเขย่าไฟฉายแทน
พอตอนป้อนนม ไฟฉายถ่านหมดอีก
คุณพ่อใส่ขวดนมเข้าปากไม่ถูกอีก
มันมืดมองไม่เห็น
จิ้มไปจิ้มมา เห็นไม่เข้าที สุดท้ายเลยต้องเปิดไฟ
กินหมดไป 5 oz หนูปัณณ์ก็หลับต่อ

เฮ้อ ตื่นมาแข้งขาตึงหมด
(นอนน้อยร่างกายไม่ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ)
ส่วนคุณแม่ตื่นมาก็มีไช้อ่อนๆ
เพราะเต้านมคัด ไม่ได้ให้ลูกดูด