บ่นถึงนายปัณณ์
ช่วงนี้คุณพ่อกลับไปทำงานมากขึ้นแล้ว
พอกลับไปทำงาน ความขี้เกียจก็เริ่มเข้ามาเยือน
เริ่มจากความอดทนในการเลี้ยงนายปัณณ์เริ่มลดลง
จากเดิมเลี้ยงจากเช้าจรดเย็นได้
ปัจจุบัน พอเริ่มเข้านาทีที่ 30 คุณพ่อก็เริ่มกระสับกระส่ายเสียแล้ว
มีวันนี้ค่อยดีขึ้นหน่อย คุณแม่กับคุณย่าไปธุระ
ปล่อยคุณพ่อไว้คนเดียว เลยได้ solo เดี่ยวครึ่งวัน
ค่อนหายขี้เกียจหน่อย
ช่วงนี้นายปัณณ์ของเราเริ่มรู้เรื่องมากขึ้นแล้ว
จนคุณพ่อเริ่มรู้สึกว่าลูกของเราฉลาดเป็นบ้าเลย
คิดดูสิจากที่ทำอะไรไม่เป็นเลย(ยกเว้นร้องให้)
มาถึงตอนนี้บอกขอของที่ถือหน่อย ก็ยื่นให้ได้ :)
(อย่าถือสาคุณพ่อเลย เป็นพ่อเป็นแม่คน ก็ต้องเห่อลูกเป็นธรรมดา)
นอกจากนี้ คุณพ่อยังสังเกตุพบว่า นายปัณณ์ของเรา
ขี้อ้อนเป็นพิเศษ ชอบมาซบตักคุณพ่อ(จริงๆแล้วมันอ้อนกับทุกคนแหล่ะ)
ถ้าคุณพ่อนอนกับพื้นนายปัณณ์เราก็จะรีบมาซบอก ปีนข้ามไปข้ามมาอย่างสนุกสนาน
เป็นช่วงเวลาที่คุณพ่อมีความสุขมากเลย
ส่วนช่วงกลางคืน ถ้าวันไหนคุณแม่ยกปัณณ์มานอนด้วย
คุณพ่อก็ต้องทำตัวลีบ เพราะนายปัณณ์ทำตัวเป็นนักเลงโต
จองที่นอนส่วนใหญ่ไปหมด เหลือที่ให้คุณพ่อพอเอนหลังลงไปได้
มีอยู่วัน พอคุณพ่อหลับไปได้สักพัก คุณลูกไม่รู้ทำอีท่าไหน
เอาหัวมานอนพาดคอคุณพ่อ คุณพ่อก็ไม่อยากกวนให้หนูตื่น
ก็เลยอดทนนอน ไม่ยอมขยับตัว สุดท้ายก็ทนไม่ได้ต้องยก(ผลัก)
หนูออกไป
นอกจากนี้ น้องปัณณ์ก็ชอบให้พ่ออุ้มมาก
โดยเฉพาะถ้าเป็นเวลาเช้า กับเวลาเย็น (เป็นเวลาที่พา
ออกไปเดินเล่น) จนคุณพ่อเริ่มสงสัยแล้ว
ว่าลูกเห็นพ่อเป็นพ่อ หรือเห็นพ่อเป็นม้ากันแน่
เพราะพออุ้มแล้ว ลูกก็จะขยับขา คล้ายๆกับอาการ
ที่คนขี้มาเขาบังคับม้ากัน (จริงๆแล้วการขี่ควาย
กับขี่ม้าก็ใช้วิธีบังคับวิธีเดียวกัน แต่คุณพ่อขอเป็นม้าดีกว่า)
posted by PPhetra @ 9:45 PM
0 comments
